dinsdag 17 april 2012

Dag 3: 17-4-12

Een nieuwe dag! Vandaag 6.30 aan het ontbijt en 6.55 de bus in, althans dat was de planning... Na nog wat gepiesj was iedereen klaar voor vertrek! Op naar Majdanek, dit was zo een 3 uur rijden. Ondertussen werd de film Amen gekeken al heeft niet iedereen deze gezien...



Door Lublin gereden en al snel aangekomen in het kamp Majdanek (uitgesproken als Maaidanek), serieus nog niet eens uit het zicht van de stad. Dit in tegenstelling tot alle andere kampen die in het bos waren zodat niemand kon zien wat er gebeurde.









De gevangenen die hier terecht kwamen wisten niet wat hem/haar te wachten stond.
Alles staat er nog. Dit was zowel een werkkamp, concentratiekamp als vernietigingskamp.
Dit kamp werd in eerste instantie gebouwd voor de gevangen die zijn opgepakt in de oorlog. De gevangenen kregen hier de kans te werken als bewaker. Vooral mensen uit Ukraine.
Dit zou het ergste kamp zijn van allen. Dit is namelijk het enige kamp waar alle joden rechtstreeks vanaf huis kwam. Een andere reden is het team/staf dat hier werkte. Karl Koch was de leider. Zijn vrouw maakte lampenkappen van mensenhuid!! Als dit de leiders waren hoe vreselijk moest de rest van het team niet zijn?! Gevangenen waren hier niet langer dan 3 maanden en toch bleef dit kamp alle joden die hier zijn geweest en het hebben kunnen overleven het meest achtervolgen. 78.000 mensen zijn hier omgekomen, 75% hiervan waren joden. Hier werd bijna niet vergast, de meeste werden op de meest sadistische wijzen vermoord. Er staat een wit huis op het terrein, dit was die van de dokter, hij woonde hier met zijn familie. Zij keken uit op de barakken, de gaskamer, het crematorium, ongelofelijk... De hele tour las onze gids Devorah ons verhalen voor van joodse mensen die hier zijn geweest.



We begonnen bij het zogenoemde 'Red rose district', hier werd de selectie gemaakt tussen directe dood of latere dood, er was geen selectie voor leven. Dit gebeurde voor de barak Bad und desinfektion 1. Hierbinnen werden de joden uitgekleed en kaalgeschoren. Het afscheren van het haar ontnam de joden/vrouwen hun identiteit. De vrouwen werden geschoren door mannen die snel moesten werken anders kregen ze klappen van de nazi die achter hun stond. Los van het verliezen van hun identiteit schaamde ze zich ook vreselijk want niet alleen het haar van hun hoofd werd geschoren...
Als de nazi's dachten dat de joden iets hadden ingeslikt werden ze in een bad warm water gezet dat de stoelgang in gang zette of met hun hoofd onder geduwd in lizol (een chemische vloeistof), hiervan moesten ze overgeven.



De eerste gaskamer die we zagen was voor de kleding. Hokken in het plafond waren er om het gas zyklon B binnen te laten. Hierna zagen wij de gaskamer waar de mensen werden vergast. Het blauw dat op de muren te zien is is origineel, het gas gaf blauwe lucht af.
Wij hebben er voor gekozen geen gaskamers aan jullie te laten zien want dat gevoel kunnen en willen (zelfs) wij niet overbrengen. Bij deze wel een beeld van de deur en een stukje muur met de blauwe vlekken.





Na het zien van de gaskamers las Devorah het volgende prachtige gedicht voor. De titel: These are the names...



De joden kregen hier in Majdanek geen tattoo maar een nummer, kleur en teken voor op hun uniform. Alleen in Auschwitz werd getatoeëerd.



In totaal bestond het kamp uit 5 delen. In het 3de deel leefde de kampgevangenen die moesten werken. Alle delen waren omsingeld met prikkeldraad, 's avonds stonden deze onder stroom. Buiten deze hekken liepen ook nog eens honden en geen lieve zoals onze Blue.



In de barakken sliepen ongeveer 1000 joden/gevangen, op het oog zou je zeggen misschien 80. Per bed lagen zo een 5 mensen.



In November 1943 is iedereen vermoord die nog over was, in Majdanek waren dit er 18.000. Dit uit angst voor een opstand, die inmiddels in veel kampen was uitgebroken. Hierna is het kamp nog gevuld, maar met misschien 1500 mensen.

Aan het eind van het kamp staat het crematorium. Voor de lichamen werden verbrand werden deze onderzocht op een grote tafel op bijvoorbeeld goude tanden of doorgeslikte waardevolle spullen, dit werd dan verwijderd. Iedere vorm van waardigheid werd werkelijk ontnomen.





De ovens zien eruit als die van een bakkerij, hier werd dan ook gebruik van gemaakt. Als het rode kruis het kamp kwam bezoeken werd er brood gebakken in deze ovens! Terwijl er dus daarvoor 1000en mensen zijn verbrand. Ongeveer 3 mensen paste erin per oven, zo uitgemergeld waren ze. Op het oog gaat er niet eens 1 iemand in in gezonde toestand!!!


Al het hout in het kamp is een reconstructie, dit werd ons pas later verteld, voor ons was/is het echt.

In juni 1944 is het kamp bevrijd. Dit is de as van alle gevangen die zijn verbrand , 70 miljoen kilo!! 1 lichaam is een vuist vol as, even voor jullie idee. Dit is gebouwd in een dome die zegt: Our destiny is your warning. Wow....







Hierna zijn we de stad Lublin in gegaan en hebben we een oude jesjiwe bezocht. In Lublin woonde 120.000 mensen, 40.000 hiervan waren joden. Hier was een van de grootste joodse gemeenschappen te vinden.

Dit was de grootste jesjiwe die bestond tot aan de oorlog, opgericht door rabbijn Shapira in 1930. Het bijzondere aan deze jesjiwe was hun bibliotheek die mega was. In 1939 hebben de Duitsers de bibliotheek opgeblazen, het vuur heeft meer dan 20 uur gebrand. Shapira zelf overleed in 1934, gelukkig hoefde hij dit niet mee te maken. De rest van het gebouw werd gebruikt door de Duitsers en staat er dus nog.

Toen 5 uur de bus in richting Krakow. In deze tijd mochten wij de overlevende Ernst Verduin vragen stellen, alles wat in ons opkwam. Zo bijzonder dat hij mee is!


Hierna Schindler's List gezien en tussendoor veel geslapen. Na de plasstop gezongen in de bus, zie onze Sing Along hieronder. Uiteraard kwam ook het Hatikwa voorbij.




Aangekomen in het hotel hebben we de dag nog eens nabesproken met de groep.

We zijn gesloopt! Wat een dag... Nu gaan slapen met het idee in ons achterhoofd dat Auschwitz Birkenau voor morgen op het programma staat.

Dit was de moeilijkste dag om te omschrijven en om jullie proberen te laten voelen wat wij voelen, zoals Jaclyn zei: het leek wel een filmset waar we rond liepen.

Wederom bedankt voor het lezen en tot morgen.

Liefs xxx

Location:Majdanek en Lublin

6 opmerkingen:

  1. Lieve meiden, wow, wat een mega heftige dag. Beyond everything dat dit ooit echt heeft bestaan en plaatsgevonden. Jullie vertellen het op zo een realistische wijze, dat het voelt of wij er ook bij zijn. Ik zit hier echt met buikpijn en tranen in mijn ogen. Wat een leed! We zijn heel trots op onze 3 nichten dat jullie deze reis maken en ook op de manier waarop jullie ons steeds weer deelgenoot hiervan maken, chapeau! Wens jullie slaap lekker, morgen gezond weer op, omein en heel veel kracht voor morgen. Dikke kus Helen, Mike en kids

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een waanzinnige heftige dag, niet normaal. Jullie vertellen het zo realistisch. Onbegrijpelijk en niet te vatten, wat een leed. Knap, dat jullie deze zware dag zo beschrijven en doorstaan, petje af. Voor nu hoop ik dat jullie lekker kunnen slapen en kracht voor morgen opdoen. Welterusten en gezond weer op. omein Kus, Stans

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Pfff zegt jullie liefhebbende vader. Pfff.
    Sterk verwoord allemaal and today still to come.
    Ik ga vandaag naar Keulen voor de zaak en mijn dochters lopen in Auschwitz. Hoe scheidt men emotie met rationaliteit? Het verleden met het heden?
    Ik heb veel respect voor jullie en ben enorm trots, dat maakt mij ijzersterk en bij deze geef ik jullie 80% van mijn kracht om jullie de komende 2 zware dagen goed door te laten komen.
    Ga zo door met deze indrukwekkende missie.
    Xxx pappaaa

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jeetje! Wat heftig en wat goed verwoord. Ik schrok gewoon bij lampenkappen van mensenhuid. Wat een zieke geesten lopen er rond op de wereld. Heel indrukwekkend en ongelooflijk. xxx Patty

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hey meiden, wat goed dat jullie deze reis maken. En wat heftig wat jullie allemaal onder ogen komen heel knap van jullie. Ik kreeg koude rillingen bij het zien van de foto's heel heftig. Veel sterkte vandaag! xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  6. "Our destiny is your warning", ben er helemaal stil van..

    BeantwoordenVerwijderen